New web site

Επισκεφτείτε τώρα την καινούρια μας ιστοσελίδα:

www.fanoskilkis.gr

και επικοινωνήστε μαζί μας στο παρακάτω email:

fanos@fanoskilkis.gr

λαϊκό ρεμπέτικη βραδια στο Φανό-19 Ιουλίου

Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, η συμμετοχή του κόσμου ήταν εκπληκτική και ελπίζουμε να συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΑΝΟΥ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΛΑΙΚΟ - ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

ΖΩΝΤΑΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

ΓΛΕΝΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΡΩΙ

ΣΤΙΣ 19-7-2008 ΣΤΟ ΔΑΣΥΛΛΙΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΝ ΑΝΕΛΑΒΕ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΑΝΟΥ

Πάρτε τους φίλους σας και ελάτε να περάσουμε μια βραδιά καταπληκτική!!!!!

Γιορτή της μητέρας

Κουρμπάνι Αγίου-Γεωργίου

Πάσχα στο Φανό

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ

Ξεκινούμε απο την Αξιούπολη για τον Φανό, ακολουθώντας ΒΔ κατεύθυνση , διασχίζουμε το φιδωτό δρόμο. Περνούμε πότε γυμνούς λόφους, πότε απότομες χαράδρες . Αρχίζουμε ν ανυπομονούμε και να καρδιοχτυπούμε, μήπως δεν προλάβουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας. Ξάφνου ύστερα από 14 χιλ, σαν μιά αετοφωλιά χτισμένη στην κορυφή ενός βράχου (υψόμετρο 450 μ) προβάλλει ο φανός. Τ άνομα του είναι παρμένο από την φανταχτερή του θέση.

Ο γεροπλάτανος, μάς υποδέχεται κουνώντας τά γέρικα κλαδιά του και οι φρουροί των συνόρων, ελέγχουν τα στοιχεία μας

Τα σπίτια είναι μονώροφα, κάτασπρα μ ανθόκηπους και δέντρα. Οι δρόμοι έχουν άφθονα νερά και πράσινο. Ιδεώδης τόπος για να περάσει κανείς το καλοκαίρι. Το χωριό συγκεντρώνει αρκετούς παραθεριστές .

Γύρω από την πλατεία του χωριού, είναι το κοινοτικό κατάστημα καθώς και το παραδοσιακό καφενεδάκι του χωριού, πού λειτουργεί και ώς παντοπωλείο. Στή μέση βρίσκεται το ηρώο των πεσόντων. Στο ΒΔ μέρος του χωριού μέσα σε μια δεντροστοιχία πεύκων, φωλιάζει το δημοτικό σχολείο του χωριού. Ελληνικό σχολείο πού λειτουργεί επί τουρκοκρατίας και στεγάζονταν μαζί με το τουρκικό. Το νέο σχολείο χτίστηκε το 1932.

Στην πλατεία του χωριού, είναι η εκκλησία του Αγ Ιωάννη του προδρόμου πού πανηγυρίζει στις 29 Αυγούστου. Τα παλιά χρόνια ήταν ένα από τα τρία τζαμιά των Τούρκων που στόλιζαν το χωριό. Με το καιρό τα δύο καταστραφήκαν και αυτό μετασκευάστηκε σε εκκλησία.

Στό β μέρος του χωριού, σε 800 μ απόσταση, είναι το παρεκκλήσι του Αγ Γεωργίου, χτισμένο από το τάγμα του στρατού το 1947. Πανηγυρίζει στίς 23 Απριλίου. Εκεί συγκεντρώνονται οι ευσεβείς κάτοικοι των περιχώρων.

1500 μ ανατολικά, πάνω σε ύψωμα, είναι χτισμένο από στρατιώτες το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία, ενώ 1000 μέτρα ΒΔ υπάρχει το αγίασμα της Αγ Παρασκευής

Το χωριό σήμερα κατοικείται από 152 άτομα. Όλοι είναι πρόσφυγες.

Ανακατώθηκαν με τον καιρό, έγιναν ένα και βγήκε ο σύγχρονος φανιώτης. Είναι αξιέπαινοι γιά την καθαριότητα τους.

Η παραθεριστική κίνηση και η επικοινωνία τους με συγγενείς στις μεγαλουπόλεις, συντελούν πολύ στον εκπολιτισμό τους.

Στό φανό ανήκει εκταση 42 χιλ στρεμμάτων από τα οποία τα 3,440 είναι καλλιεργήσιμα ενώ τα υπόλοιπα, είναι βοσκοτοπια.

Τό έδαφος είναι γενικά ανώμαλο, κατάφυτο με δένδρα θάμνους και άφθονα νερά, σχηματίζοντας ένα ωραιότατο περιβάλλον.

Οι άνδρες δουλεύουν στα χωράφια, παράγουν σίκαλη, σιτάρι, κριθάρι, λαχανικά, φρούτα.

Η κυριότερη τους όμως απασχόληση, είναι η αμπελουργία. Όταν τελειώσουν τις αγροτικές τους εργασίες, κόβουν και πωλούν καυσόξυλα στις γειτονικές κωμοπόλεις.

Οι περισσότεροι είναι άριστοι χτίστες καθώς αγγειοπλάστες και κεραμοποιοί.

Οι γυναίκες ασχολούνται με το νοικοκυριό και με την ταπητουργία.

Μέχρι το 1922 κατοικούσαν στο χωριό, 1500 οικογένειες Τούρκων. Οι κάτοικοι επιδίδονταν στην καπνοκαλλιέργεια, κτηνοτροφία και την αμπελουργία. Τα προϊόντα τους τα πωλούσαν στην εβδομαδιαία αγορά.

Τραγική θα μείνει για το χωριό η 17 Ιανουαρίου 1944 με την γερμανική κατοχή όπου οι Βούλγαροι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τις ελληνικές δάφνες.

Πάτησαν το χωριό, έβαλαν φωτιά σε 40 σπίτια από τα οποία κάηκαν τα 17 και σκότωσαν άνανδρα 200 άνδρες του χωριού.

Νέα θύματα έδωσε το χωριό ο συμμοριτοπόλεμος , μεταξύ των οποίων ήταν ο παπάς του χωριού Κων/νος Ευγενίδης με τον αδελφό του Θεοδόσιο και το Γιάννη Κοντόγλου.

Έξω από το χωριό, είναι τα νεκροταφεία. Υπάρχουν 8 τουρκικά νεκροταφεία από τα οποία χάθηκε κάθε επιφανειακό ίχνος.

4 χλμ δυτικά από το χωριό, βρίσκονται τα γαλλικά νεκροταφεία, όπου είναι θαμμένοι οι Γάλλοι του Α παγκοσμίου πολέμου. 300 μ Δίπλα στην ρεματιά βρίσκονται τα ελληνικά, φραγμένα με τοίχο. Μία στήλη στην μέση θυμίζει την ελληνική παλικαριά. Εκεί αναπαύονται 85 παλικάρια από την Κρήτη θύματα του 1917-1918.

Οι φανιώτες διατηρούν τα ήθη και τα έθιμα τους, που είναι όμοια και στους άλλους πρόσφυγες και έχουν ίδιες μ αυτούς προλήψεις και δεισιδαιμονίες.

Σήμερα αξίζει να το επισκεφτεί κανείς απολαμβάνοντας την πανέμορφη φύση και εικόνα του καθώς και επίσης να απολάψει το περίφημο κρασί και τσίπουρο το οποίο παράγεται με κέφι και πολύ μεράκι από τους χωρικούς,

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Δυτικά από τον Αξιό έως τον Λουδία ποταμό και μέχρι τη βόρεια κορυφογραμμή του Πάικου απλωνόταν η Βοττιαία. Ονομαζόταν επίσης Βοττία ή Βοτταϊς.
Λέγεται ότι το όνομά της το πήρε από το Κρητικό Βόττωνα που με άλλους Κρητικούς άποικους μετανάστευσαν στη Μακεδονία.Το ιστορικό αυτό δηλώνει την ελληνική καταγωγή των Βοττιαίων και τις σχέσεις που είχαν με τη νότια Ελλάδα.
Η Βοττιαία καταλήφθηκε νωρίς από τους Μακεδόνες (την ακριβή χρονολογία δεν την γνωρίζουμε) και γεγονός είναι ότι με την επέκτασή τους εκτόπισαν προς βορρά όλα τα υπολείμματα των Πελασγοπαιονικών φυλών, που κατοικούσαν σ’ αυτήν και στην Αμφαξίτιδα,την κάτω δηλαδή πεδιάδα του Αξιού.
Επίσης γνωρίζουμε ότι υπολείμματα Παιόνων είχαν απομείνει και στη Μυγδονία, που όταν εκδιώχθηκαν από τους Μακεδόνες, ίδρυσαν στις βόρειες κοιλάδες του Αξιού (σημερινή Γιουγκοσλαβία) τη γνωστή Παιονία που εκτεινόταν από την κοιλάδα του παραποτάμου του Αξιού Εριγώνα (Τσέρνα) μέχρι τις πηγές του.
Στη Βοττιαία και ειδικότερα στους ανατολικούς πρόποδες του Παϊκου υπήρχαν οι πόλεις- Ειδομεναί, Γορτυνία, Ευρωπός και η Αταλάντη όπου πιθανολογείται μεταξύ Γορτυνίας (Γουμένισσας) και Ειδομένης- πόλεις με ελληνικό χαρακτήρα καθώς και βορειότερες απ’ αυτές που σήμερα βρίσκονται σε Γιουγκοσλαβικό έδαφος: Στεναί, Αντιγόνεια, Στόβοι, Νεάπολις, Άργος, Βυλάζωρα- Βελεσά, σημερινό Τίτο Βέλες. Η τελευταία περιοχή βρίσκεται στο νομό Κιλκίς.
Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι ολόκληρη η περιοχή ήταν «γιομάτη από λιοντάρια, άγρια βόδια, αίγες, ποιμενικούς σκύλους» Ας τονίσουμε πως την περίοδο εκείνη ιδιαίτερα στην περιοχή Αμφαξίτιδα, αφθονούσαν τα άλογα. Άλλωστε δείγμα αποτελεί το ιππικό των Παιόνων που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στον πόλεμο της Τροίας.
ΟΙ Παίονες είναι μία από τις πελασγικές φυλές, που κατοικoύν στις όχθες του Αξιού.

Ένας ακόμη μεγάλος ποιητής όπως ο Όμηρος, υμνεί επίσης τον Αξιό, με τα παρακάτω λόγια:
« Πυραιχμής άγε Παίονας αγκηλοτόξους
τηλόθεν εξ Αμυδώνος επ’ Αξιού ευρυρρέοντος Αξιού,
ου καλλιστον ύδωρ επικίδναται αίαν»
(Ιλιάδα Β 848-850)
«Οι τοξοφόροι Παίονες με τον Πυραίχμην
ήλθαν μακρόθεν από τον Αξιόν, πλατύρροο ποτάμι
το ωραιότερο της γης, και από την Αμυδώνα».

Φωτογραφιες απο την Καθαρα Δευτερα στο χωριο μας.